دوز سمی باریم و ترکیبات آن

باریمو ترکیبات آن
نام دارو به زبان چینی: باریم
نام انگلیسی:باریم، با
مکانیسم سمی: باریمیک فلز خاکی قلیایی براق سفید نرم و نقره ای است که در طبیعت به شکل باریت سمی (BaCO3) و باریت (BaSO4) وجود دارد. ترکیبات باریم به طور گسترده ای در سرامیک، صنعت شیشه، کوئنچینگ فولاد، مواد کنتراست پزشکی، آفت کش ها، تولید معرف های شیمیایی و غیره استفاده می شود. ترکیبات باریم رایج شامل کلرید باریم، کربنات باریم، استات باریم، نیترات باریم، سولفات باریم، سولفید باریم،اکسید باریم، هیدروکسید باریم، استئارات باریم و غیرهفلز باریمتقریبا غیر سمی است و سمیت ترکیبات باریم به حلالیت آنها مرتبط است. ترکیبات باریم محلول بسیار سمی هستند، در حالی که کربنات باریم، اگرچه تقریباً در آب نامحلول است، به دلیل حلالیت آن در اسید هیدروکلریک برای تشکیل کلرید باریم سمی است. مکانیسم اصلی مسمومیت با یون باریم انسداد کانال های پتاسیم وابسته به کلسیم در سلول ها توسط یون های باریم است که منجر به افزایش پتاسیم داخل سلولی و کاهش غلظت پتاسیم خارج سلولی و در نتیجه هیپوکالمی می شود. برخی دیگر از محققان معتقدند که یون های باریم با تحریک مستقیم میوکارد و عضلات صاف می توانند باعث آریتمی و علائم گوارشی شوند. جذب محلولباریمترکیبات موجود در دستگاه گوارش مشابه کلسیم است و تقریباً 8 درصد از کل دوز مصرفی را تشکیل می دهد. استخوان ها و دندان ها محل های اصلی رسوب هستند که بیش از 90 درصد کل بار بدن را تشکیل می دهند.باریممصرف خوراکی عمدتاً از طریق مدفوع دفع می شود. بیشتر باریم فیلتر شده توسط کلیه ها توسط لوله های کلیوی بازجذب می شود و فقط مقدار کمی در ادرار ظاهر می شود. نیمه عمر دفع باریم حدود 3-4 روز است. مسمومیت حاد باریم اغلب در اثر مصرف ترکیبات باریم مانند پودر تخمیر، نمک، آرد قلیایی، آرد، زاج و غیره ایجاد می شود. همچنین گزارش هایی از مسمومیت با باریم ناشی از نوشیدن آب آلوده به ترکیبات باریم گزارش شده است. مسمومیت شغلی با ترکیب باریم نادر است و عمدتاً از طریق دستگاه تنفسی یا پوست و غشاهای مخاطی آسیب دیده جذب می شود. همچنین گزارش هایی از مسمومیت ناشی از قرار گرفتن در معرض باریم استئارات، معمولاً با شروع تحت حاد یا مزمن و یک دوره نهفته 1-10 ماهه گزارش شده است.

حجم درمان
دوز سمی جمعیت مصرف کننده کلرید باریم حدود 0.2-0.5 گرم است
دوز کشنده برای بزرگسالان تقریباً 0.8-1.0 گرم است
تظاهرات بالینی: 1. دوره کمون مسمومیت خوراکی معمولاً 0.5-2 ساعت است و کسانی که مصرف زیاد دارند ممکن است در عرض 10 دقیقه علائم مسمومیت را تجربه کنند.
(1) علائم گوارشی اولیه علائم اصلی هستند: احساس سوزش در دهان و گلو، خشکی گلو، سرگیجه، سردرد، تهوع، استفراغ، درد شکم، اسهال مکرر، مدفوع آبکی و خونی، همراه با سفتی قفسه سینه، تپش قلب، و بی حسی. در دهان، صورت و اندام ها.
(2) فلج عضلانی پیشرونده: بیماران در ابتدا با فلج ناقص و شل اندام مواجه می شوند که از عضلات دیستال اندام به عضلات گردن، ماهیچه های زبان، عضلات دیافراگم و ماهیچه های تنفسی پیشرفت می کند. فلج ماهیچه زبان می تواند باعث اشکال در بلع، اختلالات مفصلی شود و در موارد شدید فلج عضلات تنفسی می تواند منجر به مشکل در تنفس و حتی خفگی شود. (3) آسیب قلبی عروقی: به دلیل سمیت باریم برای میوکارد و اثرات هیپوکالمیک آن، بیماران ممکن است آسیب میوکارد، آریتمی، تاکی کاردی، انقباضات زودرس مکرر یا متعدد، دوفتونگ، سه قلو، فیبریلاسیون دهلیزی، بلوک هدایت و غیره را تجربه کنند. بیماران شدید ممکن است آریتمی شدید، مانند ریتم های نابجا مختلف، بلوک دهلیزی بطنی درجه دوم یا سوم، فلاتر بطنی، فیبریلاسیون بطنی و حتی ایست قلبی را تجربه کند. 2. دوره کمون مسمومیت استنشاقی اغلب بین 0.5 تا 4 ساعت در نوسان است که به صورت علائم تحریک تنفسی مانند گلودرد، خشکی گلو، سرفه، تنگی نفس، تنگی قفسه سینه و غیره ظاهر می شود، اما علائم گوارشی نسبتاً خفیف است و سایر تظاهرات بالینی مشابه مسمومیت های دهانی است. 3. علائمی مانند بی حسی، خستگی، حالت تهوع و استفراغ می تواند در عرض 1 ساعت پس از جذب پوست سمی از طریق پوست آسیب دیده و سوختگی پوست ظاهر شود. بیماران مبتلا به سوختگی های گسترده ممکن است به طور ناگهانی در عرض 6-3 ساعت علائمی از جمله تشنج، مشکل در تنفس و آسیب قابل توجه میوکارد ایجاد کنند. تظاهرات بالینی نیز مشابه مسمومیت های دهانی با علائم گوارشی خفیف است. این وضعیت اغلب به سرعت بدتر می شود و باید در مراحل اولیه توجه زیادی شود.

تشخیصی

معیارها بر اساس سابقه مواجهه با ترکیبات باریم در دستگاه تنفسی، دستگاه گوارش و مخاط پوست است. تظاهرات بالینی مانند فلج عضلانی شل و آسیب میوکارد ممکن است رخ دهد و آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است نشان دهنده هیپوکالمی مقاوم به درمان باشد که قابل تشخیص است. هیپوکالمی پایه پاتولوژیک مسمومیت حاد با باریم است. کاهش قدرت عضلانی باید از بیماری هایی مانند فلج دوره ای هیپوکالمیک، مسمومیت با سم بوتولینوم، میاستنی گراویس، دیستروفی عضلانی پیشرونده، نوروپاتی محیطی و پلی رادیکولیت حاد افتراق داده شود. علائم گوارشی مانند تهوع، استفراغ و گرفتگی شکم را باید از مسمومیت غذایی متمایز کرد. هیپوکالمی باید از بیماری هایی مانند مسمومیت با تری آلکیلتین، آلکالوز متابولیک، فلج دوره ای خانوادگی و آلدوسترونیسم اولیه افتراق داده شود. آریتمی باید از بیماری هایی مانند مسمومیت با دیژیتال و بیماری ارگانیک قلبی افتراق داده شود.

اصل درمان:

1. برای کسانی که برای از بین بردن مواد سمی با پوست و غشاهای مخاطی تماس دارند، محل تماس باید بلافاصله با آب تمیز کاملاً شسته شود تا از جذب بیشتر یون های باریم جلوگیری شود. بیماران سوختگی باید با سوختگی های شیمیایی درمان شوند و 2 تا 5 درصد سولفات سدیم برای شستشوی موضعی زخم به آنها داده شود. کسانی که از راه تنفسی استنشاق می کنند باید فوراً محل مسمومیت را ترک کنند، دهان خود را مکرر شستشو دهند تا دهان خود را تمیز کنند و مقدار مناسبی از سولفات سدیم را به صورت خوراکی مصرف کنند. برای کسانی که از طریق دستگاه گوارش مصرف می کنند، ابتدا باید معده خود را با محلول یا آب 2 تا 5 درصد سولفات سدیم بشویند و سپس 20 تا 30 گرم سولفات سدیم برای اسهال تجویز کنند. 2. داروی سم زدایی سولفات می تواند سولفات باریم نامحلول را با یون های باریم برای سم زدایی تشکیل دهد. اولین انتخاب این است که 10-20 میلی لیتر سولفات سدیم 10 درصد به صورت داخل وریدی یا 500 میلی لیتر سولفات سدیم 5 درصد به صورت داخل وریدی تزریق شود. بسته به شرایط، می توان از آن دوباره استفاده کرد. اگر ذخیره سولفات سدیم وجود نداشته باشد، می توان از تیوسولفات سدیم استفاده کرد. پس از تشکیل سولفات باریم نامحلول، از طریق کلیه ها دفع می شود و برای محافظت از کلیه ها نیاز به افزایش جایگزینی مایع و دیورز دارد. 3. اصلاح به موقع هیپوکالمی کلید نجات از آریتمی شدید قلبی و فلج عضلات تنفسی ناشی از مسمومیت با باریم است. اصل مکمل پتاسیم تامین پتاسیم کافی تا زمانی که نوار قلب به حالت عادی برگردد. مسمومیت خفیف به طور کلی می تواند به صورت خوراکی تجویز شود و روزانه 30 تا 60 میلی لیتر کلرید پتاسیم 10 درصد در دوزهای منقسم موجود است. بیماران متوسط ​​تا شدید نیاز به مکمل پتاسیم داخل وریدی دارند. بیماران مبتلا به این نوع مسمومیت معمولاً تحمل بیشتری نسبت به پتاسیم دارند و 10 تا 20 میلی لیتر کلرید پتاسیم 10 درصد را می توان به صورت داخل وریدی با 500 میلی لیتر محلول فیزیولوژیکی نمک یا گلوکز تزریق کرد. بیماران شدید می توانند غلظت انفوزیون داخل وریدی کلرید پتاسیم را به 0.5٪ تا 1.0٪ افزایش دهند و میزان مکمل پتاسیم می تواند به 1.0 ~ 1.5 گرم در ساعت برسد. بیماران بحرانی اغلب به دوزهای غیر متعارف و مکمل پتاسیم سریع تحت نظارت الکتروکاردیوگرافی نیاز دارند. هنگام مصرف مکمل پتاسیم باید نوار قلب و نظارت دقیق بر پتاسیم خون انجام شود و باید به ادرار و عملکرد کلیه توجه شود. 4. برای کنترل آریتمی می توان از داروهایی مانند کاردیولیپین، برادی کاردی، وراپامیل یا لیدوکائین برای درمان با توجه به نوع آریتمی استفاده کرد. برای بیماران با سابقه پزشکی ناشناخته و تغییرات الکتروکاردیوگرام پتاسیم پایین، پتاسیم خون باید فورا آزمایش شود. صرف مکمل پتاسیم اغلب در صورت کمبود منیزیم بی اثر است و باید همزمان به مکمل منیزیم نیز توجه کرد. 5. تهویه مکانیکی فلج عضلات تنفسی عامل اصلی مرگ در مسمومیت با باریم است. هنگامی که فلج عضلات تنفسی ظاهر شد، لوله گذاری داخل تراشه و تهویه مکانیکی باید فورا انجام شود و ممکن است تراکئوتومی ضروری باشد. 6. تحقیقات نشان می دهد که اقدامات تصفیه خون مانند همودیالیز می تواند حذف یون های باریم از خون را تسریع کند و دارای ارزش درمانی خاصی باشد. 7. سایر درمان های حمایتی علامتی برای بیماران مبتلا به استفراغ شدید و اسهال باید به سرعت با مایعات تکمیل شود تا تعادل آب و الکترولیت حفظ شود و از عفونت های ثانویه جلوگیری شود.