De laatste jaren is nanomedicijntechnologie een populaire nieuwe technologie in de medicijnbereidingstechnologie. Nanomedicijnen zoals nanodeeltjes, nanodeeltjes in balletjes of nanocapsules als dragersysteem, en de werkzaamheid van deeltjes op een bepaalde manier samenvoegen na het medicijn, kunnen ook direct worden toegepast op de technische verwerking van nanodeeltjes.
Vergeleken met conventionele medicijnen hebben nanomedicijnen veel voordelen die onvergelijkbaar zijn met conventionele medicijnen:
Een medicijn met langzame afgifte, dat de halfwaardetijd van het medicijn in het lichaam verandert, waardoor de werkingstijd van het medicijn wordt verlengd;
Een specifiek doelorgaan kan worden bereikt nadat er een geleid medicijn van is gemaakt;
Om de dosering te verminderen, de toxische bijwerking te verminderen of te elimineren onder de premisse van het garanderen van de werkzaamheid;
Het membraantransportmechanisme wordt gewijzigd om de permeabiliteit van het medicijn voor de biofilm te vergroten, wat gunstig is voor de transdermale absorptie van het medicijn en de werking van het medicijn.
Dus voor die behoeften, met de hulp van een drager om medicijnen aan specifieke doelen af te leveren, om de rol van de behandeling in termen van nanomedicijnen te spelen, is het ontwerp van de drager om de efficiëntie van de medicijntargeting te verbeteren cruciaal.
Onlangs zei het nieuwsbulletin dat de universiteit van New South Wales, Australië, de onderzoekers een nieuwe methode hebben ontwikkeld, de vorm van nano-medicijndragers kan veranderen, dit zal het transport van antikankermedicijnen helpen die in de tumor vrijkomen, het effect van anti-kankermedicijnen verbeteren -kankermedicijnen.
Polymeermoleculen in oplossing kunnen automatisch worden gevormd door de holle bolvormige structuur van het polymeer, het heeft de voordelen van sterke stabiliteit, functionele diversiteit wordt veel gebruikt als medicijndrager, maar daarentegen zijn bacteriën en virussen in de natuur buizen, staven , en de niet-sferische biologische structuren kunnen gemakkelijker het lichaam binnendringen. Omdat het moeilijk is voor de polymeerblaasjes om een niet-bolvormige structuur te vormen, beperkt dit tot op zekere hoogte het vermogen van het polymeer om medicijnen af te leveren op de plaats van bestemming in het menselijk lichaam.
Australische onderzoekers gebruikten cryo-elektronenmicroscopie om de structurele veranderingen van polymeermoleculen in oplossing waar te nemen. Ze ontdekten dat door de hoeveelheid water in het oplosmiddel te veranderen, de vorm en grootte van de polymeerblaasjes konden worden aangepast door de hoeveelheid water in het oplosmiddel te veranderen.
Hoofdauteur van de studie en het instituut voor scheikunde van de Universiteit van New South Wales van Pine Parr Sol, zei: "Deze doorbraak betekent dat we de vorm van polymeerblaasjes kunnen produceren die kunnen veranderen met de omgeving, zoals het ovale of buisvormige, en de medicijnverpakking daarin." Voorlopig bewijs suggereert dat de meer natuurlijke, niet-sferische dragers van nanomedicijnen een grotere kans hebben om tumorcellen binnen te dringen.
Het onderzoek werd online gepubliceerd in het laatste nummer van het tijdschrift Nature Communications.
Posttijd: 16 maart 2018