W ostatnich latach popularną nową technologią w technologii przygotowywania leków jest technologia nanoleków. Nanoleki, takie jak nanocząstki, nanocząstki w postaci kulek lub nanokapsułek jako system nośnikowy i skuteczność cząstek w określony sposób po leku, można również przeprowadzić bezpośrednio w drodze technicznej obróbki nanocząstek.
W porównaniu z lekami konwencjonalnymi nanoleki mają wiele zalet nieporównywalnych z lekami konwencjonalnymi:
Lek o powolnym uwalnianiu, zmieniający okres półtrwania leku w organizmie, wydłużający czas działania leku;
Po przekształceniu w lek sterowany można dotrzeć do określonego organu docelowego;
Aby zmniejszyć dawkę, zredukuj lub wyeliminuj toksyczne skutki uboczne przy założeniu zapewnienia skuteczności;
Zmienia się mechanizm transportu przez błonę, zwiększając przepuszczalność leku dla biofilmu, co korzystnie wpływa na wchłanianie leku przezskórnie i skuteczność leku.
Zatem w przypadku potrzeb związanych z wykorzystaniem nośnika w celu dostarczania leków do określonych celów, uwzględnienia roli leczenia w zakresie nanoleków, kluczowe znaczenie ma zaprojektowanie nośnika w celu poprawy skuteczności ukierunkowania leku.
Niedawno w biuletynie informacyjnym podano, że na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii w Australii naukowcy opracowali nową metodę, która może zmienić kształt nanonośnika leku, co pomoże w transporcie leków przeciwnowotworowych uwalnianych do guza, poprawi działanie leków przeciwnowotworowych -leki przeciwnowotworowe.
Cząsteczki polimeru w roztworze mogą automatycznie tworzyć puste w środku pęcherzyki o kulistej strukturze polimeru, mają one zalety dużej stabilności, różnorodność funkcjonalna jest szeroko stosowana jako nośnik leków, ale przeciwnie, takie bakterie i wirusy w naturze to rurki, pręciki , a niekuliste struktury biologiczne mogą łatwiej dostać się do organizmu. Ponieważ pęcherzyki polimerowe trudno jest utworzyć strukturę niekulistą, ogranicza to w pewnym stopniu zdolność polimeru do dostarczania leków do miejsca przeznaczenia w organizmie człowieka.
Australijscy badacze wykorzystali mikroskopię krioelektronową do obserwacji zmian strukturalnych cząsteczek polimeru w roztworze. Odkryli, że zmieniając ilość wody w rozpuszczalniku, kształt i wielkość pęcherzyków polimeru można regulować poprzez zmianę ilości wody w rozpuszczalniku.
Główny autor badania i instytut chemii sosny parr zol Uniwersytetu Nowej Południowej Walii powiedział: „To przełomowe rozwiązanie oznacza, że możemy wyprodukować polimerowy kształt pęcherzyków, który może zmieniać się w zależności od środowiska, np. owalnego lub rurkowego, oraz znajdującego się w nim opakowania leku”. Wstępne dowody sugerują, że bardziej naturalne, niesferyczne nośniki nanoleków z większym prawdopodobieństwem przedostają się do komórek nowotworowych.
Wyniki badania opublikowano w internecie w najnowszym numerze czasopisma Nature Communications.
Czas publikacji: 16 marca 2018 r